ἄοκνος, -ον
I
ἀνήρHes.Op.495,
φύλαξS.Ai.563,
τόλμαHyp.Epit.17,
ἕψομαι γ' ἄοκνοςCleanth.Fr.Poet.2,
ἄ. καὶ πρόθυμοςPlu.2.51b, cf. LXX Pr.6.11a
•c. prep.
ἄοκνοι πρὸς ὑμᾶς μελλητάςprontos en el obrar frente a vosotros, que lo demoráis Th.1.70,
πρὸς τὰς ἀναγκαίας ... χρήσειςEpicur.Ep.[4] 131.5,
πρὸς τοὺς πόνουςPlu.Pel.3.
2 que no prevé
ὧν ἅδ' ἁ τλάμων ἄοκνοςS.Tr.841 (cj.).
II adv.
1 -ως sin duda, de forma resuelta
διορθοῦν ἀ.Hp.Art.38, cf. Pl.Lg.649b, 1Ep.Clem.33.8, IGBulg.12.13.31 (Dionisópolis I a.C.), PSI 621.6 (III a.C.), UPZ 145.46 (II a.C.), Plb.31.8.8, I.AI 5.238, Orib.Syn.praef.2.
2 -ότατα muy diligentemente
ᾐσθάνετο Κῦρος ... ἀ.X.Cyr.1.4.2.