ἄμητος, -ου, ὁ
• Alolema(s): tb. ἀμητός Hp.Epid.6.8.19, Thphr.HP 3.4.4, ἄμητος καὶ ἀμητὸς διαφέρει. ἄμητος μὲν ... σημαίνει αὐτὰ τὰ θερίσματα, τοῦτ' ἔστι τὸν καρπόν· ὀξυτόνως δὲ ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ Ammon.Diff.38, pero cf. Hdn.Gr.1.220
• Prosodia: [ᾱ-]


1 siega ὥρῃ ἐν ἀμήτου, ὅτε τ' ἠέλιος χρόα κάρφει Hes.Op.575, cf. 384, δείελον ὥρην παύομαι ἀμήτοιο A.R.3.418, ἐν ἀμητῷ Str.1.2.4, οὐκ ἔσται ἀροτρίασις οὐδὲ ἄ. LXX Ge.45.6, cf. 4Re.19.29, Is.18.4, πρὸς ἄμητον ἤδη τῶν καρπῶν ἀκμαζόντων I.AI 5.295, cf. 2.83, ἀμητὸς ἐλπίδων πλήρης Babr.11.7 (ap. crít., pero cf. 3).

2 c. verbos de ‘esperar’, giros preposicionales temp. o gen. abs. tiempo de la siega τὸν ἄμητον ... μένει Hdt.2.14, μένεσκον τὸν ἄ. Hdt.4.42, ἀμφὶ ἀμητόν Hp.Epid.6.8.19, ἀμήτου δὲ γενομένου I.AI 5.324, ἀμήτου ... ἀποφανέντος I.AI 15.312, ἐν ἀμητῷ Sm.Pr.6.8, 10.5.

3 cosecha πλείστην μὲν καλάμην ... ἄμητος δ' ὀλίγιστος Il.19.223, τέρμινθος δὲ περὶ πυροῦ ἀμητὸν ... ἀποδίδωσι Thphr.HP 3.4.4, περιδείδιε δ' αἰνῶς ἀμητῷ Arat.1097, cf. 1061, ἐὰν δὲ ἀμήσῃς ἀμητόν LXX De.24.19, νήιδες ἀσταχύων καὶ ἀπευθέες ἀμήτοιο D.P.194, (γενηματοφύλακες) οἱ διατηρήσουσιν τὸν ... ἀμητόν PSI 490.7 (III d.C.)
como adj. οἵη δ' ἐκ ληΐοιο φέρει θέρος ἀμητοῖο Opp.C.1.527
fig. ἄμητον βίου καλὸν καὶ εὐδαίμονα ἐκκαρπώσονται Max.Tyr.5.8, ἄμητος ... ἰχθύων Ael.NA 10.43, ἄρσενος ἀμητοῖο θαλύσιον Nonn.D.25.316, ἀμητὸς πολύς ἐστι τεὴν κατὰ δάσκιον ὄψιν de la barba AP 11.368 (Iul.Antec.).

4 rastrojera Al.Le.25.5.
• Etimología: Cf. 1 ἀμάω.