ἄδειλος, -ον
1 carente de miedo, intrépido, impávido Ps.Callisth.7.15,
ἄδειλον τὸν κατηχοῦντα εἶναι δεῖClem.Ep.13.2,
εἰπεῖν ἀδείλῳ τῇ παρρησίᾳPall.V.Chrys.9.155, cf. Anecd.Ludw.23.21, 60.1.
2
†ἄδειλον· ἀβέλτερονHsch.
ἄδειλον τὸν κατηχοῦντα εἶναι δεῖClem.Ep.13.2,
εἰπεῖν ἀδείλῳ τῇ παρρησίᾳPall.V.Chrys.9.155, cf. Anecd.Ludw.23.21, 60.1.
†ἄδειλον· ἀβέλτερονHsch.