ἁρμός, -ου, ὁ
• Grafía: hαρμός IG 13.474.116, 117 (V a.C.)


1 arq. juntura de sillares IG l.c., de trabajos en metal, Ph.Bel.77.39
de las caras de los sillares frente, ajuste το]ὺς ἁρμοὺς [ἀ]πὸ ξοΐδος τιθεὶς [ἀ]ρ[γ]ομετώπους IG 22.463.40 (IV a.C.), cf. IG 22.1668.93 (IV a.C.), ἐκ τοῦ προσιόντος ἁρμοῦ desde la cara delantera, IG 7.3073.106 (Lebadea II a.C.), ἐκ τοῦ ἀπιόντος ἁρμοῦ desde la cara posterior, IG 7.3073.112 (Lebadea II a.C.).

2 coyuntura, articulación τοὺς δακτύλους ἐκ τῶν ἁρμῶν ἠρέμα πως χαλῶσαι Alciphr.4.13.13, cf. Aristaenet.1.16.25, τοὺς πόδας ἐξήρθρουν καὶ ἐξ ἁρμῶν ἀναμοχλεύοντες ἐξεμέλιζον LXX 4Ma.10.5, ὁ λόγος Θεοῦ ... διϊκνούμενος ἄχρι ... ἁρμῶν καὶ μυελῶν Ep.Hebr.4.12, de los cilindros que hacen girar la muela del molino ὡς δ' ὁπότε ... περιτρίζωσι ... ἁρμοί Q.S.14.266.

3 cierre, cerrojo op. κλῇθρα: ἐκλύεθ' ἁρμούς E.Hipp.809, Med.1315, ἁρμὸς πονηρὸς ὥσπερ ἐν ξύλῳ παγείς E.Fr.13.12M., τῆς θύρας D.H.5.7, Plu.Alex.3.

4 brecha, rendija ἁρμὸν χώματος λιθοσπαδῆ δύντες S.Ant.1216, χρόνῳ δὲ τῶν ἁρμῶν σύμπηξιν ... ὑπὸ πυρὸς ... διαλύεται Plu.2.138e.