ἁμαρτωλή, -ῆς, ἡ
• Prosodia: [ᾰ-]


1 desatino, fallo, error, falta ἁμαρτωλαὶ γὰρ ἐν ἀνθρώποισιν ἕπονται θνητοῖς Thgn.327, cf. 325, νόοιο Rhian.1.12, ἁ. διαίτης Aret.SD 1.6.2, cf. S.Fr.999, Phryn.Trag.16c.

2 agravio, ofensa σ' ἐφ' ἁμαρτωλῇ τίσομαι me vengaré por tu agravio Thgn.1248.