ἁλουργίς, -ίδος, ἡ
• Prosodia: [ᾰ-]
I
ἁλουργίδα ἔχων κατάπαστονcon manto de púrpura bordado Ar.Eq.967,
χρυσόπαστοςD.C.63.20.3, Polyaen.8.43,
ἁ. ξενικήIG 22.1517.155, 22.1514.49 (IV/III a.C.),
ἐφόρει ἁλουργίδαChamael.43, cf. D.L.8.47,
ποικίλαις ἁ. ἀμφιέννυνταιD.H.3.62, cf. AP 7.218 (Antip.Sid.), en un sueño, Artem.2.3.
2 paño de altar, CCP(536) Act.5 p.95.26.
II fig.
1 manto de púrpura, la púrpura como colmo de la excelencia
ἁλουργὶς θεοῦ γενόμενοςde San Pablo después de la conversión, Isid.Pel.Ep.M.78.381A, cf. Nil.M.79.872A,
ὁ Χριστός, καθάπερ ἁ. βασιλικήν τὸ ἴδιον φόρημα περικείμενος ... τὸ ἀνθρώπινον σῶμαCyr.Al.M.73.484B.
2 la púrpura imperial, el imperio
τὸν Γάλλον ἀφελέσθαι μὲν τῆς ἁ.Philost.HE 4.1.