ἀήδονος, -ον


odioso, adverso ὁρᾷ τε δεινὰ θιγγάνει τ' ἀηδόνων Trag.Adesp.279d (cj.), δαίμων Sch.E.Hec.685 (ἀνήδονος Schwartz), cf. ἀήδονον insuaue, Gloss.3.314.