ἀφήγησις, -εως, ἡ
• Alolema(s): jón. ἀπήγησις, -ιος Hdt.2.70, 3.125
I
ἀξιωτάτη ἀπηγήσιοςHdt.2.70,
οὐκ ἀξίως ἀπηγήσιοςHdt.3.125, cf. 5.65,
ἐν ἱστορίας ἀφηγήσειD.H.2.7,
τῶν πραχθέντων ἀ.Luc.Hist.Cons.30,
πιστότεροι ἔδοξαν ἐς τὴν ἀφήγησινArr.An.proem.2, cf. An.4.14.3, Aristid.Or.1.213, Hermog.Id.1.1 (p.219), 2.1,
πράξεων παλαιῶν ἀφήγησιν ποιουμένοιςAristid.Quint.3.23,
τὴν ἀφήγησιν ἑτέρῳ πρότερον ἐκπεπονημένηνAgath.4.26.4,
ἐς ἀφήγησιν εἴρηταιEun.VS 482.
2 informe, presentación
μετὰ τοῦ λόγου τοῦ ἐπιμηνίου τὴν ἀπήγησινSIG 578.54 (Teos II a.C.).
3 gram. significación A.D.Synt.12.2, 44.21.
II
δραστήριος ἀνὴρ ἐν ἀφηγήσει πραγμάτωνI.BI 1.226.
2 primacía
μεταστήσεται δὲ ἡ ἀ. εἰς τετράγωνονIambl.in Nic.p.102.