ἀφυβρίζω


I 1abs. darse al desenfreno, desmadrarse A.- νῦν πῖθι, νῦν ἀφύβρισον. B.- ἤν, ἀφύβρικα Men.Fr.319
fig. del vino nuevo, comparado c. un hombre joven οἶνον τὸν νέον πολλή 'στ' ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ' ἀποζέσαι ... ἀφυβρίσαι τ' Alex.45.4, παροινεῖν ... καὶ ἀφυβρίζειν Agath.4.19.6.

2 c. ac. entregarse desmedidamente a los placeres ἀφύβριζεν εἰς ταῦτα Plu.Demetr.19, cf. Agath.1.20.11.

II remitir la furia, amainar δύο ... ἐπιμείναντες ἡμέρας, ἕως ἂν ἀφυβρίσῃ τὸ πέλαγος Synes.Ep.5 p.20.