ἀφθαρσία, -ας, ἡ
1 incorruptibilidad, inmortalidad
ἅμα τὴν πᾶσαν μακαριότητα ἔχοντος μετὰ ἀφθαρσίαςEpicur.Ep.[2] 76, del universo, Chrysipp.Stoic.2.174.10, cf. Phld.D.3.9.40,
μετασχηματιζόμενος εἰς ἀφθαρσίανLXX 4Ma.9.22, cf. LXX Sap.2.23,
περὶ τὴν συνοχὴν τῆς ἰδίας εὐδαιμονίας τε καὶ ἀφθαρσίαςPlu.2.881b,
τῇ τοῦ θεοῦ βουλήσει τὴν ἀφθαρσίαν ἀνατίθησιν αὐτοῦSimp.in Cael.298.16
•de la vida en el paraíso
ζωήν τ' ἄνοσον καὶ ἀφθαρσίανPh.1.37, en lit. crist.
τοῖς μὲν ... δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσινEp.Rom.2.7, como atributo divino
ἐπιβάλωμεν τῇ τοῦ θεοῦ ἀφθαρσίᾳClem.Al.Strom.4.6.27, de Cristo, Clem.Al.Paed.1.6.32, de la vida humana
τί λοιπὸν τὸ κωλῦον αὐτὴν (ζωὴν) μετέχειν τῆς ἀφθαρσίας;Iren.Lugd.Haer.5.3.3, en la doctrina de los maniqueos
εἰ καλοῖεν τἀγαθὸν ἀφθαρσίαν, φθορὰν ὀνομάσουσι τὸ κακόνTit.Bost.Man.M.18.1084B.
2 integridad, sinceridad, amor incorruptible
ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳEp.Eph.6.24.