ἀφθαρσία, -ας, ἡ


1 incorruptibilidad, inmortalidad ἅμα τὴν πᾶσαν μακαριότητα ἔχοντος μετὰ ἀφθαρσίας Epicur.Ep.[2] 76, del universo, Chrysipp.Stoic.2.174.10, cf. Phld.D.3.9.40, μετασχηματιζόμενος εἰς ἀφθαρσίαν LXX 4Ma.9.22, cf. LXX Sap.2.23, περὶ τὴν συνοχὴν τῆς ἰδίας εὐδαιμονίας τε καὶ ἀφθαρσίας Plu.2.881b, τῇ τοῦ θεοῦ βουλήσει τὴν ἀφθαρσίαν ἀνατίθησιν αὐτοῦ Simp.in Cael.298.16
de la vida en el paraíso ζωήν τ' ἄνοσον καὶ ἀφθαρσίαν Ph.1.37, en lit. crist. τοῖς μὲν ... δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσιν Ep.Rom.2.7, como atributo divino ἐπιβάλωμεν τῇ τοῦ θεοῦ ἀφθαρσίᾳ Clem.Al.Strom.4.6.27, de Cristo, Clem.Al.Paed.1.6.32, de la vida humana τί λοιπὸν τὸ κωλῦον αὐτὴν (ζωὴν) μετέχειν τῆς ἀφθαρσίας; Iren.Lugd.Haer.5.3.3, en la doctrina de los maniqueos εἰ καλοῖεν τἀγαθὸν ἀφθαρσίαν, φθορὰν ὀνομάσουσι τὸ κακόν Tit.Bost.Man.M.18.1084B.

2 integridad, sinceridad, amor incorruptible ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ Ep.Eph.6.24.