I en v. med.-pas.

1 faltarle a uno, verse defraudado c. gen. μή τίς οἱ ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης que ninguno se marchara falto de su parte correspondiente, Il.11.705, Od.9.42, 549, ἀτεμβόμενός γε σιδήρου por falta de hierro, Il.23.834, δικαιοτάτου μισθοῦ AP 9.649.6 (Maced.)
• ἄμφω γὰρ ἀτέμβονται νεότητος ambos están ya faltos de juventud, Il.23.445, τῆς πρὶν ἐνεργείης AP 9.597.2 (Cometas Scholasticus), cf. 9.765.4 (Paul.Sil.), περὶ νίκης Nonn.D.42.519.

2 oralmente c. compl. de pers. echar en cara c. dat. μετέπειτά γ' ἀτεμβοίμην ἐοῖ αὐτῇ A.R.3.99, ἵνα μή μοι ἀτέμβηαι μετόπισθεν A.R.2.56
•c. ac. πάντα ἀτεμβόμενος Δαναούς Q.S.5.147, cf. 173
•c. inf. ἀτεμβόμενος τοῖον στόλον ἀμφιπένεσθαι A.R.2.1199.

II en v. act. frustrar, defraudar θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν Od.2.90, οὐ γὰρ καλὸν ἀτέμβειν ... ξείνους Τηλεμάχου no esta bien defraudar a los huéspedes de Telémaco, Od.21.312, 20.294.