ἀτάρβητος, -ον


1 ref. a pers. que no conoce el miedo, intrépido ἐνὶ στήθεσσι ἀ. νόος ἐστίν Il.3.63, ἀτάρβητον Διὸς υἱόν Hes.Sc.110, cf. Emp.B 44, A.Fr.199.1, Triph.137, Q.S.7.383, Nonn.D.45.216, IG 7.96.4 (Mégara IV d.C.).

2 ref. a acciones arriesgado ἵστορ ἀταρβήτων, Ἡρακλέες, καμάτων IG 14.1003.2.

3 adv. -ως audaz, intrépidamente ἐχθρῶν δ' ὕβρις ὧδ' ἀταρβήτως ὁρμᾶτ' S.Ai.196.