ἀτάλαντος, -ον


1 de igual peso de donde equiparable, semejante c. dat. Ἄρηϊ Il.2.627, 5.576, Hes.Fr.25.16, Ἐνυαλίῳ Il.17.259, θεόφιν μήστωρ ἀ. Od.3.110, 409, Hes.Fr.190.7, ἀτάλαντοι ἀέλλῃ Il.13.795, cf. Q.S.11.224, 476, οὐρανίῳ ... ἀστέρι A.R.2.40, ὀδυρομένῳ Opp.H.5.509, ὕδωρ κρυστάλλῳ ἀτάλαντον Q.S.6.477, c. gen. en una compar. abreviada εἰναλίου δ' ἵπποιο χολὴ ἀτάλαντος ὑαίνης Marc.Sid.73
c. dat. y ac. de rel. Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον de Odiseo Il.2.169, νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντος ὑπώπια de Héctor Il.12.463, ἄλλα μὲν ἵππῳ, ἄλλα θεῷ ἀτάλαντον de Quirón, A.R.2.1241, cf. ἀ. ὁ ἰσοτάλαντος Sch.D.T.336.8, ἀτάλαντον· ἰσόζυγον Hsch.

2 que está en equilibrio, igual abs. Νεῖκός τ' οὐλόμενον δίχα τῶν, ἀτάλαντον ἁπάντῃ Emp.B 17.19, οὐκ ἀμφοῖν ἀτάλαντον ἑὴν μερίσαντο ποθητύν no dividen su amor por igual con los dos Opp.C.2.609, ἔχει δ' ἀτάλαντον ἁπάντη μεσσηγὺς γαῖαν Arat.22
c. dat. de rel. γενεῇ δ' ἀτάλαντον igual en edad Ps.Phoc.221.