ἀτάλαντος, -ον
• Prosodia: [τᾰ]
1 de igual peso de donde equiparable, semejante c. dat.
ἌρηϊIl.2.627, 5.576, Hes.Fr.25.16,
ἘνυαλίῳIl.17.259,
θεόφιν μήστωρ ἀ.Od.3.110, 409, Hes.Fr.190.7,
ἀτάλαντοι ἀέλλῃIl.13.795, cf. Q.S.11.224, 476,
οὐρανίῳ ... ἀστέριA.R.2.40,
ὀδυρομένῳOpp.H.5.509,
ὕδωρ κρυστάλλῳ ἀτάλαντονQ.S.6.477, c. gen. en una compar. abreviada
εἰναλίου δ' ἵπποιο χολὴ ἀτάλαντος ὑαίνηςMarc.Sid.73
•c. dat. y ac. de rel.
Διὶ μῆτιν ἀτάλαντονde Odiseo Il.2.169,
νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντος ὑπώπιαde Héctor Il.12.463,
ἄλλα μὲν ἵππῳ, ἄλλα θεῷ ἀτάλαντονde Quirón, A.R.2.1241, cf.
ἀ. ὁ ἰσοτάλαντοςSch.D.T.336.8,
ἀτάλαντον· ἰσόζυγονHsch.
2 que está en equilibrio, igual abs.
Νεῖκός τ' οὐλόμενον δίχα τῶν, ἀτάλαντον ἁπάντῃEmp.B 17.19,
οὐκ ἀμφοῖν ἀτάλαντον ἑὴν μερίσαντο ποθητύνno dividen su amor por igual con los dos Opp.C.2.609,
ἔχει δ' ἀτάλαντον ἁπάντη μεσσηγὺς γαῖανArat.22
•c. dat. de rel.
γενεῇ δ' ἀτάλαντονigual en edad Ps.Phoc.221.