ἀστᾰτέω


1 no permanecer quieto πόλοιο φορὰν ... ἀστατέουσαν App.Anth.3.146 (Theo), ἡ θαλάσση Plu.Crass.17
moverse los dientes, Gal.14.427
andar errante 1Ep.Cor.4.11, Aq.Is.58.7.

2 fig. ser inconstante περὶ τοὺς γάμους Vett.Val.111.10.