ἀστόξενος, -ου, ὁ, ἡ


que es al tiempo ciudadano y extranjero εἴη δ' ἄνατον πρᾶγμα τοῦτ' ἀστοξένων A.Supp.356, cf. interpr. varias: ἀ. δὲ ὁ ἐκ προγόνων μὲν ἀστῶν, αὐτὸς δὲ ξένος ... οἷον Ἀγαμέμνων ἐν Λυδίᾳ Ael.Dion.ι 2, ἀ. δὲ κατὰ μέν τινας ὁ αὐτὸς τῷ ἰδιοξένῳ, κατὰ δέ τινας ὁ γένει μὲν ξένος, τιμῇ δ' ἀστός Poll.3.60, cf. Hsch.