ἀστή, -ῆς, ἡ
ciudadana
ὅσαι πάρεσμεν ἀσταίAr.Th.541,
ἀστὸν ἐξ ἀστῆς ... γεγενημένονD.57.54,
μαρτυρεῖ τοῖς ἔργοις ἀστήν τ' αὐτὴν εἶναιD.57.43, cf. TAM 2.377 (Janto), IPDésert 79 (II d.C.)
•op.
ξένηPlu.Alc.4,
πᾶσαι δ' ἀσταὶ ἔσαν καὶ ἑταιρίδεςAP 6.208.5 (Antip.Thess.),
παρὰ Ἑρμιόνης τῆς Ἑρμίο[υ] ἀστῆςBGU 1104.4 (I a.C.), cf. POxy.3463.6 (I d.C.), D.Chr.15.3, POxy.3491.3 (II d.C.), PMil.Vogl.269.1 (II d.C.), POxy.2723.3 (III d.C.), SB 9997.37 (III d.C.), Poll.9.17, Sch.Ar.Au.828
•pero tb. como adj.
γυνὴ ἀστήHdt.1.173; cf. ἀστός.