ἀστασίαστος, -ον
I
ἈττικήTh.1.2,
οἱ σύμμαχοιLys.2.55,
ἡ ἀγέλη τῶν φυλάκωνPl.R.459e,
οἱ πολίταιPl.Euthd.292b,
τὰ τῶν ἀνθρώπων γένηPl.Lg.713e,
τοσαῦτα πλήθηPlb.11.19.3,
ἙλλάςD.Chr.12.74, cf. IG 22.1006.32 (II a.C.), c. gen.
πόλις ... ἀ. ἐμφυλίου βλάβηςLyd.Mag.1.50
•de abstr.
καλλίστη ... ἀστασιαστοτάτη μεῖξις καὶ κρᾶσιςPl.Phlb.63e,
βίοςEus.Mynd.26
•de formas de gobierno
ὅμως δὲ ἀσφαλεστέρα καὶ ἀ. μᾶλλον ἡ δημοκρατία τῆς ὀλιγαρχίαςArist.Pol.1302a9,
ἡ κοινὴ πολιτείαPlb.6.48.3,
ἔοικέ τε ἡ Ἐπικούρου διατριβὴ πολιτείᾳ τινὶ ἀληθεῖ, ἀστασιαστοτάτῃNumen.24.34, cf. Them.Or.5.69c
•neutr. compar. como adv.
ὡς ... ἀστασιαστότερον διάγωσιD.C.52.30.8
•neutr. plu. sup. como adv.
ἀστασιαστότατα οἰκεῖσθαιvivir con las menores disensiones posibles Pl.R.520d.
2 que no es objeto de discordia
νομήSB 5174.5 (VI d.C.).
II adv. -ως sin discordias
πολιτεύειν ἀ.IMSipylos 1.40 (III a.C.),
διαμένειν ἀ.D.S.17.54,
φέρειν ἀ.Herm.in Phdr.186.