ἀσκανδάλιστος, -ον


I 1inquebrantable, que no se deja desviar ἀσκανδάλιστοι τὰς θλίψεις ὑπομένοντες Clem.Al.Strom.4.9.75, cf. Ep.Cor.Apocr.16, Pall.H.Laus.32.8, A.Andr.Fr.8, A.Io.82, Hsch.s.u. ἀπρόσκοπος.

2 que no causa escándalo ὑπόβασιν τῆς ἀληθείας Meth.Symp.8.10
subst. τὸ ἀ. Basil.M.31.637C.

II adv. -ως sin reproche, PMag.7.248.