ἀσκανδάλιστος, -ον
I
ἀσκανδάλιστοι τὰς θλίψεις ὑπομένοντεςClem.Al.Strom.4.9.75, cf. Ep.Cor.Apocr.16, Pall.H.Laus.32.8, A.Andr.Fr.8, A.Io.82, Hsch.s.u. ἀπρόσκοπος.
2 que no causa escándalo
ὑπόβασιν τῆς ἀληθείαςMeth.Symp.8.10
•subst. τὸ ἀ. Basil.M.31.637C.
II adv. -ως sin reproche, PMag.7.248.