ἀρίζηλος, -ον
• Alolema(s): -ζαλος Call.Epigr.51.3
• Grafía: graf. -σζηλος MAMA 7.560.3 (Frigia Oriental, crist.)
• Prosodia: [ᾰ-]


I 1brillante, claramente visible del relámpago ἀρίζηλοι δὲ αἱ αὐγαί Il.13.244, ἀστήρ Pi.O.2.55, χρυσοῦ πα[ρ]αδείγματα S.Fr.314.77, Σείριος A.R.3.958.

2 de pers. preclaro, famoso θεώ Il.18.519, Ζεύς Colluth.353, βασιλεύς Colluth.267, Βερενίκα Call.l.c., Πτολεμαῖος Call.Fr.734, ἡβητήρ Colluth.246, πατήρ IG 9(1).270 (Locros III a.C.), Διομήδης MAMA l.c.
•subst. ῥεῖα δ' ἀρίζηλον μινύθει (Zeus) καὶ ἄδηλον ἀέξει Hes.Op.6
•ejemplar μόχθοι Colluth.61.

3 claro φωνή Il.18.219, ἐνιπαὶ θεῶν A.R.2.250, μῦθος Nonn.Par.Eu.Io.10.7; cf. ἀρίδηλος.

II adv. -ως claramente ἀ. εἰρημένα Od.12.453, cf. Plu.2.764a.
• Etimología: De ἀρι- partíc. aumentativa y -δηλος, de *deiHu̯1 ‘brillar’.