ἀρίδακρῠς, -ῠ
• Prosodia: [ᾰρῐ-]
• Morfología: [gen. -υος]


1 abundante en lágrimas γόος A.Pers.947, cf. Poll.2.63.

2 de pers. que llora mucho, dado al llanto γυνὴ ἀνδρὸς ... ἀρίδακρυ μᾶλλον Arist.HA 608b9, cf. Arist.Pr.953b11, prov. ἀριδάκρυες ἀνέρες ἐσθλοί Sch.Er.Il.1.349, ἀγαθοὶ δ' ἀριδάκρυες ἄνδρες Zen.1.4
peyor. γενόμενος φιλήδονος ... ἔσει ... ἀ. Ph.2.269.