ἀρέσκω
• Prosodia: [ᾰ-]
• Morfología: [v. act. aor. ind. ἄρεσσαν A.R.3.301; perf. ind. ἀρήρεκεν S.E.M.1.238, inf. ἀρηρεκέναι Corn.ND 24; v. med. fut. ind. ἀρεσσόμεθα Il.4.362; aor. ind. ἀρέσαντο Hes.Sc.255, imperat. ἀρεσσάσθω Od.8.396, part. ἀρεσσάμενοι Il.9.112, Thgn.762; v. pas. aor. ind. ἠρέσθη I.AI 12.381, opt. ἀρεσθείη S.Ant.500, part. ἀρεσθείς Paus.2.13.8, Plot.1.6.8, Gp.5.6.6]


I en v. med.

1 c. ac. de cosa enmendar, arreglar ταῦτα δ' ὄπισθεν ἀρεσσόμεθ', εἴ τι κακὸν νῦν εἴρηται Il.4.362
abs. dar una satisfacción ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι δόμεναί τ' ἀπερείσι' ἄποινα Il.9.120, ἄμμες ὄπισθεν ἀρεσσάμενοι κατὰ δῆμον (con idea de compensación monetaria) Od.22.55.

2 conciliarse a alguien con algo c. ac. de pers. y dat. instrum. μιν ἀρεσσάμενοι ... δώροισίν τ' ἀγανοῖσιν ἔπεσσί τε μειλιχίοισι Il.9.112, ἑ αὐτὸν ἀρεσσάσθω ἐπέεσσι καὶ δώρῳ Od.8.396, καθαροῖσι βωμοῖς θεοὺς ἀρέσονται A.Supp.655, σε φίλως θυέεσσιν ἀρέσατο Maiist.40, τοὺς δὲ ... ἀρεσσάμεφιλότητι Q.S.4.377, (σε) δώροισιν ἀρεσσόμεθ' ἀπλήτοισι Q.S.9.510
c. ac. de pers. y otras determ. τὸν ξεῖνον ἀρέσσομαι, ὡς σὺ κελεύεις Od.8.402, σε ... ἐνὶ κλισίῃς ἀρεσάσθω Il.19.179, φρένας ... ἀρέσαντο αἵματος Hes.Sc.255
c. dat. de pers. y ac. int. σπονδὰς θεοῖσιν ἀρεσσάμενοι conciliándose a los dioses con libaciones Thgn.762.

II 1en v. act. ser grato, agradar c. suj. de pers. y dat. tb. de pers. οὔτε γὰρ μοι Πολυκράτης ἤρεσκε δεσπόζων Hdt.3.142, δεῖ μ' ἀρέσκειν τοῖς κάτω S.Ant.75, cf. 89, ἀεὶ δ' ἀρέσκειν τοῖς κρατοῦσι E.Fr.93, μηδενὶ ἀνθρώπων ... ἀρέσκειν X.Mem.2.2.11, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων eligiendo a uno que le sea grato Pl.Lg.951e, ὁρῶν αὐτοὺς ... τῇ πόλει ... ἀρέσκοντας Lys.19.13, αὐτοῖς Theopomp.Hist.162, πλήθει Sext.Sent.112, πᾶσιν 1Ep.Cor.10.33, ἑαυτοῖς Ep.Rom.15.1, ἀρέσασα σεμνῇ πόλει ICr.2.3.44.6 (Aptera III/IV d.C.)
τὸ τοῖς ἁπάντων τρόποις ἀρέσκειν el acomodarse al carácter de todos D.61.19
raro en v. med. μάλιστα ... ἠρέσκοντο <οἱ> οἱ ἀπ' Ἀθηνέων Hdt.6.128, ἀρεσκομένου Χαρίτεσσι AP 7.440 (Leon.)
en v. act. con suj. de abstr. y dat. de pers. εἴ τοι ἀρέσκει τὰ ἐγὼ λέγω Hdt.1.89, ἐμοὶ δὲ αἱ σαὶ μεγάλαι εὐτυχίαι οὐκ ἀρέσκουσι Hdt.3.40, κάρτα τε τῷ Θεμιστοκλέϊ ἤρεσε ἡ ὑποθήκη Hdt.8.58, τῷ τοῦτ' ἤρεσεν; S.El.409, σοὶ ταῦτ' ἀρέσκει S.Ant.211, ἢν δ' ἀρέσκῃ ταῦτ' Ἀθηναίοις Ar.Eq.1311, τοῖς ... πρέσβεσιν ... ἤρεσκεν de una propuesta, Th.5.37, εἴ σοι ἀρέσκει τὸ μή τι εἶναι ... Pl.Tht.157d, εἴπερ ἤρεσκε αὐτῷ de una argumentación, Aristox.Harm.40.7, διὰ τὸ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκειν τὰ ἀγεννῆ Aristid.Quint.61.24, τὰ ἄλλα μέρη ἀρέσκει μοι Hierocl.Facet.63, cf. 91, ἐὰν γὰρ ὁ λό[γο]ς ἀρέσει ὑμῖν PAnt.188.9 (VI d.C.)
en part. c. dat. de pers. o abs. agradable ὅσοις τάδ' ἔστ' ἀρέσκονθ' S.OT 274, ἢν μηδὲν ἀρέσκον λέγῃ Th.3.34, ἀρέσκοντας ὑμῖν λόγους Isoc.8.5, περὶ τοῦ ἀρέ[σ]κοντος σοι χρώματος PAlex.Giss.45.4 (II d.C.), ἀρέσασά μοι τιμή SB 9825.4 (IV d.C.)
en v. act. c. suj. de pers. y ac. tb. de pers. οὐ γάρ μ' ἀρέσκει τῷ λίαν παρειμένῳ no me es grato en su excesivo desmayo E.Or.210, ἐὰν ... ὁ ἐπελθὼν ... μᾶλλον ... ἡμᾶς ἀρέσῃ Pl.Tht.172d, τοὺς ἔμπροσθεν ἀρέσαντες αὐτοκράτορας Iust.Const.δέδωκεν 20a
en v. act. c. suj. de abstr. y ac. οὐ γάρ μ' ἀρέσκει γλῶσσά σου τεθηγμένη S.Ai.584, οὐδέ σ' ἀρέσκει τὸ παρόν E.Hipp.184, τουτὶ ... μ' οὐκ ἀρέσκει Ar.Pl.353, cf. Ach.189, σὲ δὲ ταῦτ' ἀρέσκει; Ar.Ra.103, εἰ ... τί σε τούτων ἀρέσκει Th.1.128, μᾶλλον σε ἀρέσκει ὁ τρόπος Pl.Cra.433e, σε ταῦτα ἀρέσκει Pl.Cra.391c, ἥτις ἕκαστον ἀρέσκοι Pl.R.557b, ἐὰν ἀρέ[σ]ῃ ἀναπλεῦσαί σε PSarap.83.16 (I/II d.C.)
c. giro prep. ὅσα ἤρεσεν ἐν ὀφθαλμοῖς Ισραηλ cuantas cosas fueron gratas a los ojos de Israel LXX 2Re.3.19
c. gen. ἤρεσεν ἐνώπιον κυρίου LXX 3Re.3.10
abs. τὸ γὰρ κολακεύειν νῦν ἀρέσκειν ὄνομ' ἔχει Anaxandr.42 (cj.), tb. en v. med.-pas. μήδ' ἀρεσθείη ποτέ S.Ant.500, εἴρηται ... ἐξεῖναι παρ' ὁποτέρους ἂν ἀρέσκηται ἐλθεῖν se dice (en el tratado) que les está permitido irse con cualquiera de las dos partes que les sea grato Th.1.35.

2 en v. med.-pas. estar satisfecho de c. gen. οὐκ ἠρέσκετο ... λειπομένου Μαρδονίου ἀπὸ βασιλέος Hdt.9.66
c. dat. de abstr. o cosa estar satisfecho con οὐκ ἀρεσκόμενος τῇ ... κρίσι Hdt.3.34, διαίτῃ μὲν οὐδαμῶς ἠρέσκετο Σκυθικῇ Hdt.4.78, τοῖς λόγοις ... ἀρέσκομαι Th.1.129, οὐκ ἀρεσκόμενος τῇ ἐν Ἄργει καταστάσει Th.2.68, εἰ οὗτος τε ἀρέσκοιτο τῇ σῇ συνουσίᾳ Pl.Thg.127b, πῶς ἂν εἶεν φίλοι μήτ' ἀρεσκόμενοι τοῖς αὐτοῖς; Arist.EN 1165b28, μὴ ἀρεσκόμενοι τοῖς παροῦσιν Aen.Tact.10.19, ἠρέσθη τό τε στράτευμα καὶ οἱ ἡγεμονες τῇ γνώμῃ I.AI 12.381, οὐκ ἀρεσθεὶς τῷ δοθέντι πώματι Paus.2.13.8.

III c. inf. acordar, decidir ταῦτα ἤρεσέ σφι ποιέειν les pareció bien hacer estas cosas e.d. acordaron hacer estas cosas Hdt.8.19, ἀρέσκει ... εἶναι ... se decide que, FD 4.293.10 (II d.C.)
opinar ἀρέσκει περὶ τρίψεως παραγγέλλοντας δεῖν ἀεὶ συναρμόζειν ταῖς ποιότησι τὰς ποσότητας Gal.6.96
τὰ ἀρέσκοντα los dogmas de los filósofos, Plu.2.448a, 1006d.
• Etimología: Prob. de la raíz de ἀρετή c. el suf. -sk-. Dud. rel. c. ἀραρίσκω q.u.