ἀρχιερατικός, -ή, -όν
I
γένοςTAM 3.55.11 (Termeso II/III d.C.),
συνγε[νι]κοῖς ἀρχιερατικοῖς στεφάνοις κεκοσμῆσθαιOGI 470.21
•de pers. de familia de grandes sacerdotes
Ἰο[ύ]νιος Λ[ο]υκιανὸς ἀ.IGBulg.2.632.14, cf. 15 (Nicópolis del Istro III d.C.).
2 en el culto judío de sumos sacerdotes, del sumo sacerdote
γένοςAct.Ap.4.6, I.AI 15.40,
φυλήI.BI 4.155,
στολήI.AI 4.83, cf. BI 4.164,
ἔνδυμαOrigenes M.12.820B,
τιμήI.AI 6.262, 11.310, de Cristo
ἡ ἀ. λειτουργία μετετέθη ἀπὸ Ἀαρὼν εἰς τὸν ΧριστόνEuthal.Epp.Paul.M.85.776A, fig. de los crist.
ἀ. ἀληθινὸν γένοςIust.Phil.Dial.116.3, del alma perfecta, Clem.Al.Ex.Thdot.27 (p.116.4).
3 en la relig. crist. de la alta jerarquía eclesiástica
ἀξίωμα βασιλικόν τε καὶ ἀ.Epiph.Const.Haer.29.3 (p.323.6), Cosm.Ind.Top.2.2
•esp. del obispado
τιμήConst.App.8.46.4, cf. Gr.Naz.M.36.268B,
θρόνοι ἀρχιερατικοίsedes episcopales Iust.Nou.42.1.1.
II adv. -ῶς episcopalmente
τὰς πόλεις ἀ. ἰθύνεινThdt.HE 4.35.