ἀρρᾰγής, -ές


I 1no roto de concr. y abstr. ὀστέα Hp.VC 12, βάσεις IG 7.3073.103, ἁρμοί IG 7.3073.117 (Lebadea II a.C.), τάξις Ael.Tact.13.3, φάλαγξ Arr.Tact.12.4, σίδηρος Plu.Demetr.21, κόρυθες AP 9.323 (Antip.Sid.), ἕρκεα Nonn.D.22.174, κνημῖδες Nonn.D.30.29, cf. Hsch.
subst. τὸ ἀρραγές superficie no rota Arist.Pr.899b20
fig. ἀρραγὲς ὄμμα ojo que no ha comenzado a llorar S.Fr.736.

2 irrompible de concr. ξύλα Thphr.HP 5.5.6, τείχεα D.P.1006
de abstr. inquebrantable παιδείας πόνος Ph.1.471, νοῦς Max.Tyr.41.2, ὁμολογία Sardis 18.50 (V d.C.), Stud.Pal.20.227.5 (VI/VII d.C.) διάλυσις SB 7033.73 (V d.C.).

II adv. -ῶς sin rotura S.Fr.1024a.