ἀρηγών, -όνος
• Prosodia: [ᾰ-]
que presta ayuda o auxilio, auxiliador esp. de dioses, c. dat. de pers.
δοιαὶ μὲν Μενελάῳ ἀρηγόνες εἰσὶ θεάων Ἥρη τ' ... καὶ ... ἈθήνηIl.4.7,
ἡ (Ἀθήνη) γάρ ῥα πέλεν Δαναοῖσιν ἀρηγώνIl.5.511,
σφετέροισιν ἰόντες ἀρηγόνες ... πάντες ... θεοίNonn.D.24.75,
ἄρσενι ... ἀρηγόνα ... ἈθήνηνNonn.D.27.63,
εὐχομένῳ ... ἀρηγόνα λᾶανOrph.L.91
•abs.
ΠαλλάςLyr.Adesp.415S.,
ΚυανοχαίτηςNonn.D.13.52, cf. Batr.(l).280, de perros de caza Opp.H.1.18,
ἡνίοχοςOpp.H.5.108,
οἱ δελφῖνεςOpp.H.5.447.