ἀρηγών, -όνος


que presta ayuda o auxilio, auxiliador esp. de dioses, c. dat. de pers. δοιαὶ μὲν Μενελάῳ ἀρηγόνες εἰσὶ θεάων Ἥρη τ' ... καὶ ... Ἀθήνη Il.4.7, ἡ (Ἀθήνη) γάρ ῥα πέλεν Δαναοῖσιν ἀρηγών Il.5.511, σφετέροισιν ἰόντες ἀρηγόνες ... πάντες ... θεοί Nonn.D.24.75, ἄρσενι ... ἀρηγόνα ... Ἀθήνην Nonn.D.27.63, εὐχομένῳ ... ἀρηγόνα λᾶαν Orph.L.91
abs. Παλλάς Lyr.Adesp.415S., Κυανοχαίτης Nonn.D.13.52, cf. Batr.(l).280, de perros de caza Opp.H.1.18, ἡνίοχος Opp.H.5.108, οἱ δελφῖνες Opp.H.5.447.