rechinar, crujir ἀράβησε δὲ τεύχε' ἐπ' αὐτῷ al caer un guerrero Il.4.504, 5.42, ἀράβη[σε] δια[λ]εύκων ὀστέ[ων] δοῦπος Pi.Fr.169a.24, cf. S.Fr.269c39, de los dientes, de la mandíbula ἀραβεῖ δὲ γνάθος Epich.8.2, cf. Theoc.22.126
•c. ac. Κῆρες ... λευκοὺς ἀραβεῦσαι ὀδόντας Hes.Sc.249, cf. A.R.2.281.