ἀπύλωτος, -ον
• Prosodia: [-ῠ-]
que no tiene puertas e.d. un muro bien acabado
τὸν Πειραῖα καταλήψεσθαι, ὅτι δὲ ἀπύλωτος ἦνX.HG 5.4.20
•fig. indiscreto, sin trabas
στόμαAr.Ra.838,
γλῶτταHeraclit.All.78, cf. Sud.
τὸν Πειραῖα καταλήψεσθαι, ὅτι δὲ ἀπύλωτος ἦνX.HG 5.4.20
στόμαAr.Ra.838,
γλῶτταHeraclit.All.78, cf. Sud.