ἀπόκοιτος, -ον


1 que se ausenta durante la noche c. gen. o c. prep. y gen. ἀπόκοιτόν με ... τῶν συσσίτων γεγονέναι Aeschin.2.127, οὐδὲ ἀπόκοιτος ... παρὰ Ῥέας Luc.DDeor.14.2, ἀπὸ τῆς γυναικός Men.Fab.Incert.2.6
op. ἀφήμερος: μήτε ἀ. μηδ' ἀφήμερον ... ἀπ[ὸ] τῆς ... οἰκίας BGU 1098.34 (I a.C.), cf. PMich.587.13
sin rég. ἀ. ἐστι duerme fuera de casa Men.Epit.136, ἀπόκοιτ]ος γέγονα Men.Fab.Incert.2.8, μὴ ἀπόκοιτος γενέσθαι Ach.Tat.6.3.1.

2 distante (un campo) ἀρουρῶν BGU 915.14 (II d.C.).