1 que no sufre, libre de dolor ἀπενθήτῳ φρενί A.A.895, γένος A.Eu.912, ἀπενθή[τους] ... τὰς τοῦ βίου διορθωσίας Philipp.Perg.1, πρόσωπον Nonn.D.46.269, Διώνυσος Nonn.D.21.194, cf. B.Fr.65(a).5
•que nunca ha sufrido τριῶν ἀπενθήτων ὀνόματα Iul.Ep.201.413b.

2 no llorado, no lamentado ὁ πλῆθος ἀτάφων ἐκρίψας ἀπένθητος ἐγενήθη LXX 2Ma.5.10, τέκνα ἀ. GVI 1412 (Berito II/III d.C.), γέρων βοῦς ἀ. δόμοισιν prov. ref. a los que mueren de viejos, Zen.2.97, Diogenian.1.4.11.