< ἀπτέρω·
ἀπτήν >
ἀπτέρωτος
,
-ον
1
que no tiene plumas
de flechas
IG
2
2
.1629e.994 (IV a.C.).
2
ἀπτέρωτα· ταχέα. αἰφνίδια
(falsa interpr. de
1
) Hsch.