ἀπρόσωπος, -ον
I
οὗτος ... εἰ ἐθέλοι ἀποδῦναι, δόξει σοι ἀ. εἶναι· οὕτως τὸ εἶδος πάγκαλός ἐστινPl.Chrm.154d
•feo
γυνὴ ἀφῆλιξAel.NA 14.18,
σὺ δέ μοι ὤφ[θης] ... ἀπρόσωπ[ος τὸ] ἔνδονErot.Fr.Pap. en PErl.7.53,
χώραChor.Decl.9.66, cf. Sch.Pi.I.4.14 Böckh., Hsch., Gloss.2.84
•fig.
τὰ ἀπρόσωπαcosas vergonzosas Nil.M.79.524D.
2 que no lleva disfraz o máscara
ἀγνωμοσύνηAristid.Or.11.9, cf. Hsch.
II
τὸ δρᾶμαBasil.M.29.504B.
2 que no tiene persona
ὑπόστασιςen diatribas sobre la naturaleza de Cristo, Thdr.Mops.M.66.981B, cf. Leont.H.Nest.M.86.1593B, Monoph.M.86.1857B.
3 anónimo
κατηγορίαThdt.M.82.825B,
πρόρρησιςChrys.M.50.717,
τοῦτοChrys.M.62.528.
4 gram. de verbos impersonal Phld.Lib.2g, AB 420, An.Bachm.2.47, Priscian.Inst.5.81 (p.193).
III adv. -ως
1 anónimamente
ἀ. ἀμφότερα τιθείςChrys.M.59.213, 294.
2 gram. en forma impersonal
ἐκφέρεσθαιAphth.Prog.4, Ammon.Diff.44,
γράφεταιSch.Ar.V.73.