ἀποφθίνω
• Prosodia: [-ῐ- pero -ῑ- en ép., inf. aor. sigmático ἀποφθίσασθαι Q.S.14.545 y en opt. aor. atem. ἀποφθίμην Od.10.51]
• Morfología: [med. aor. rad. atem. ἀπέφθιτο Od.15.268, imperat. ἀποφθίσθω Il.8.429, part. ἀποφθίμενος Il.3.322, pas. 3a plu. ἀπέφθιθεν Od.5.110, 133, 7.251; act. perf. ἀπεφθίκασι Them.Or.28.341d]


1 intr. perderse, desaparecer τὸ τάρβος A.A.857, τὰ χρηστά S.Ph.457, τὰ νοσεύματα Hp.Aër.11, cf. Them.l.c.
•consumirse, secarse φυλλάς Nic.Th.834
•en v. med. y aor. en -θη de pers. morir, perecer, Il.8.429, ἐσθλοὶ ἑταῖροι Od.5.110, 133, 7.251, cf. 8.581, 10.51, part. ἀποφθίμενος muerto, Il.3.322, 18.89, 19.322, 337, Ibyc.32.

2 tr. hacer perecer, destruir βίον A.A.1454, θυμόν A.R.4.1292, ἄνδρας Hes.Op.666, σέ S.Ai.1027, cf. Tr.709, Δαναούς Q.S.14.545, πέλωρ A.R.4.1440.