< ἀποτῆλε
ἀποτηλόθεν· >
ἀποτηλίτης
,
-ου
(l. dud., quizá ἀποτήλιστος)
lejanísimo
οὐδ' ἀποτηλίτων ἄκρα Βεληδονίων
Parth.
SHell
.622.