I tr. dejar caer gota a gota, destilar δακρύων δ' ἀποστάζει πένθιμον αἰδῶ A.Supp.579, ἀμβροσίαν ἐς στῆθος ... γυναικός Theoc.15.108, οὐ λίπος Ἀπόλλωνος ἀποστάζουσιν ἔθειραι Call.Ap.39, κ]ρῖμν[ον] κυκεῶνος ἀπ[οστάξαντος ἔραζε Call.SHell.288.46, (λίθος) καμινευθείς ἀποστάζει ψευδάργυρον Str.13.1.56, αἰδοῦς ὑγρὸν ἔρευθος ἀποστάζουσα προσώπου Musae.173
•fig. ref. a destellos de luz irradiar τὸ (φάος) ... ἀποστάζουσι κεραυνοί Call.Dian.118
•ref. a la voz emitir μελιηδέα φωνήν AP 15.9 (Cyrus).

II intr.

1 derramarse gota a gota, verterse, gotear sangre κοίλης μὲν ὅστις φλεβὸς ἀπέσταξεν φόνος E.Io 1011, esp. en medic. ἐκ ῥινῶν ... μικρὰ ἀποστάζει sufre una pequeña pérdida de sangre por la nariz Hp.Coac.328, μυκτὴρ ... ἀποστάζων Hp.Prorrh.1.1, 79, de una evacuación intermitente ὑπεχώρησε ...· χρῶμα κοπρῶδες, ὅσον ἀπέσταξεν Hp.Epid.7.84, de preparados ἐς ἰσχάδια ... ἀπόσταξε ὅσον ἑπτάκις Hp.Acut.(Sp.) 71, cf. Nat.Mul.32 (p.97), κἢν τοσοῦτ' ἀποστάξῃ Herod.6.6, τὸ ἐξ αὐτῶν (βοτρύων) ἀποστάζον γλεῦκος Gp.6.16.1
•fig. caer poco a poco, destilar τᾶς μανίας δεινὸν ἀποστάζει ἀνθηρόν τε μένος (pero quizá I), S.Ant.959, χρυσὸς αὐτὸς ... τῶν λόγων Luc.Electr.6, ὄμβρος ... ἡμετέρης ἔντοσθεν ... [πλο]καμῖδος Pamprepius 3.99.

2 fig. escaparse, alejarse χαλκοῦ ῥίνημ' ὃ δήκοτ' ἐστὶ τῆς Ἀθηναίης ὠνευμένης αὐτῆς ἂν οὐκ ἀποστάξαι aun cuando la propia Atenea quisiera comprar(lo), no escaparía ni la más mínima raspadura de bronce, e.e. no rebajaría yo el precio Herod.7.82, cf. quizá εὔχον[τ' ἄγα]ν ἀποστάξαι Simon.14.79.9.