I tr., gener. act.

1 de anim. dispersar ψυχὰς μὲν ἀπεσκέδασ' ἄλλυδις ἄλλῃ ... Περσεφόνεια Od.11.385
•dispersar, despedir ἄλλους μὲν ἀπεσκέδασεν βασιλῆας Il.19.309
•en v. med. mismo sent. τὸν τοιόνδε φλύαρον Pl.Ax.365e.

2 de cosas y abstr. disipar, desvanecer, hacer desaparecer σκέδασον δ' ἀπὸ κήδεα θυμοῦ Od.8.149, μελεδῶνας Cypr.17, Thgn.883, τοῦτ' ἀποσκεδῶ μύσος S.l.c., ἀντιπάλων ὕβριν epigr. en D.18.289, πικρὸν ἐχίδνης ... ἰόν Antiochus Medicus en Gal.14.185, τὸν δὲ τῦφον ὥσπερ τινὰ καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς σοφιστὰς ἀποσκεδάσας Plu.2.580b, λοιμόν IGBulg.1².224.7 (II d.C.), μερίμνας AP 11.55 (Pall.), ὕπνον Nonn.D.18.174
•en v. pas. ἀποσκεδασθήτω μου πᾶσα φλόξ PMag.13.300.

II intr. en v. med.-pas. dispersarse a partir de τῶν ἐκ Τροίης ἀποσκεδασθέντων Hdt.7.91
•desperdigarse, despistarse ἐπειδὰν δὲ μηκέτι θέλωσι προσμένειν τοῖς ἴχνεσιν ἀλλ' ἀποσκεδαννύωνται de perros de caza, X.Cyn.7.10
•c. gen. despistarse, rezagarse τῆς φάλαγγος X.HG 5.4.42, τῶν δὲ ἀποσκεδαννυμένων τινὲς ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου X.An.4.4.9.