ἀποσαλεύω


I intr.

1 mar. fondear ἀποσαλεύσας ἡμέραν καὶ νύκτα ὑπὲρ τοῦ στρατοπέδου Th.1.137, ἐπ' ἀγκύρας D.50.22, I.AI 15.333, κατόπιν τῶν μαχομένων ἀποσαλεύουσα D.C.50.33.1
de los cefalópodos βαλλόμεναι πρός τινα πέτραν ὥσπερ ἀγκύρας ἀποσαλεύουσιν echando (sus tentáculos) como anclas a una roca, se mantienen sujetos Arist.HA 523b33, cf. PA 685a34
fig. ἐν φόβοις I.BI 7.62.

2 moverse, apartarse, removerse c. gen. τοῦ κατὰ φύσιν Plu.2.493d, ἀποσαλεῦσαί τε καὶ μετακινῆσαι τῆς ἕδρας Gal.6.141, en v. med., abs. mismo sent. οὕτω γὰρ ἀποσαλεύσεται λίθος de un cálculo renal, Ruf.Ren.Ves.12.3, fig. en cuanto a las opiniones μὴ ἀποσαλεύεσθαι διὰ σοφισμάτων Arr.Epict.3.26.16.

II tr.

1 vigilar, cuidar de χηνάγρια PMil.Vogl.305.22 (II d.C.), cf. Hsch., EM 125.48G.

2 soltar, desamarrar τὴν ὀλκάδα τοῦ λιμένος Gr.Nyss.Hom.n Cant.340.18
fig. aflojar, deshacer τὴν τοῦ νομικοῦ γράμματος σκιάν Cyr.Al.M.77.925B.