I tr.

1 alejar, separar, expulsar c. ac. de pers. y gen. σε ... δόμων ἀπονοσφίσσειεν h.Cer.158, ἥν τε νέον πάτρης ἀπενόσφισεν A.R.4.36
•sólo c. el ac. ὃν ... ἀπενόσφισε Πενθεύς Nonn.D.5.210, ἔρως δ' ἀπενόσφισεν αἰδῶ Musae.98
•c. ac. no de pers. rehuir, evitar τὰ μεσόμφαλα γᾶς ἀπονοσφίζων μαντεῖα S.OT 480
•abs. alejarse S.Fr.314.137 (cj.).

2 despojar, privar de c. ac. de pers. y gen. με ... ἀπονοσφίσας ὅπλων S.Ph.979, en v. pas., c. ac. de rel. ἢν δ'ἀπονοσφισθῶσι θεῶν ἡδεῖαν ἐδωδήν h.Merc.562, cf. Hsch.
•en v. med. llevarse para sí, robar c. ac. de cosa y gen. c. prep. τι μέρος ἀπ' αὐτῆς Cyr.Al.M.75.577C, sólo c. el ac. τὰ κοινά IMylasa 605, τινα (χρήματα) Cyr.Al.M.72.81B, fig. ref. a la muerte ἡ πικρὴ Μοῖρ' ἀπενοσφίσατο (παῖδα) epigr. en IG 10(2).368.7 (II d.C.).

II intr. en v. med. estar lejos, distar c. gen. ὅτε σταδίοις ἀπενοσφίζοντο τῆς ἠπείρου πολλοῖς Cyr.Al.M.73.469A, ὄχλων Cyr.Al.M.71.609A
•fig. discrepar τῆς πρὸς Θεὸν οἰκειότητος Cyr.Al.M.77.873C, cf. M.76.721A.