I intr.

1 resplandecer, brillar ἀστὴρ δ' ὣς ἀπέλαμπεν Il.6.295, Od.15.108, ἀπέλαμψε βίος A.R.4.1710
•c. ac. int. στολῇ θεῖον ... ἀπολαμπούσῃ Philostr.Im.1.16
•c. gen. de origen salir un centelleo αἰχμῆς ἀπέλαμπ' Il.22.319
•en v. med. πῦρ δ' ὣς ὀφθαλμῶν ἀπελάμπετο Hes.Sc.72, ὁ νηὸς χρυσοῦ ... πολλοῦ ἀπολάμπεται Luc.Syr.D.30
•fig. en v. med. χάρις δ' ἀπελάμπετο πολλή un gran encanto se derramaba, Il.14.183, cf. Pamprepius 3.106, c. gen. de origen κεράων ἀπελάμπετο κόσμος Colluth.319, cf. Call.Dian.102
•tb. en v. act. de un orador ὥσπερ ... ἀστὴρ ἀπέλαμπεν Eun.VS 474.

2 reflejar la luz (τοῦ ἀέρος) πάλιν ἀπολάμποντος Epicur.Ep.[3] 109.

II tr. irradiar αὐγήν τινα Luc.Dom.8.