ἀπείρητος, -ον
• Alolema(s): dór., át. -ᾱτος
• Morfología: [-ος, -η, -ον]
h.Ven.133, Nonn.D.40.114]
I no probado, no intentado
πόνοςIl.17.41,
ἔστω δ' ὦν μηδὲν ἀπείρητονHdt.7.9γ,
οὐδὲν ἀπείρατον ἦν τούτοις κατ' ἐμοῦD.18.249,
ἔργονI.BI 7.262,
ΠόντοςLuc.Tox.3,
βυθόςMelit.Bapt.2.
II
ἀπείρητος ... σταθμοῖοIl.12.304
•abs. que no intenta, que no se atreve
τῶν ἀπειράτων γὰρ ἄγνωτοι σιωπαίPi.I.4.30.
2 que no tiene conocimiento o experiencia, que desconoce c. gen.
φιλότητοςh.Ven.133,
στρατὸν μήτ' ἀπείρατον καλῶνPi.O.11.18,
ἀλλοδαπῶν οὐκ ἀ. δόμοιcasas que saben de hacer los honores a los huéspedes Pi.N.1.23,
πολεμίας σάλπιγγοςDemad.87.12,
συμφορᾶςI.BI 3.63,
ἔρωτοςPlu.2.681c,
φορῆοςNonn.D.1.305,
τοκετοῖοNonn.D.40.114,
ἈφροδίτηςNonn.D.48.220, 248
•abs.
ἀπειρήτοισι μενοιναῖςNonn.Par.Eu.Io.3.12, 11.49
•desconocedor, inexperto, ignorante
οὐ γὰρ ἀ. μαντεύομαι, ἀλλ' ἐῢ εἰδώςOd.2.170,
κουφότεραι γὰρ ἀπειράτων φρένεςPi.O.8.61.
III adv. -ως sin experiencia
ἔχειν τινόςPaus.10.7.1, cf. Phld.Po.A 22.11.