ἀπαράλειπτος, -ον
I
λόγοςAlex.Trall.2.149.21.
2 ininterrumpido, indefinido
διαίρεσιςSimp.in Ph.213.34.
II adv. -ως
1 completamente
βαπτίζειCyr.H.Catech.17.14.
2 ininterrumpidamente, sin falta, sin excepción
καταριθμήσειςEus.LC 18 (p.259.19), Gr.Naz.M.37.389C,
τοῖς εἴδεσι διακοσμοῦσαSyrian.in Metaph.132.23, cf. Procl.in Prm.1061.17, PRoss.Georg.4.8.12.