ἀπαρηγόρητος, -ον
I inconsolado
ἀ. ἐν τῷ πάθει κείμενονPlu.Dem.22.
II
θανάτου φόβοςEpicur. en Plu.2.1107a,
συμφοράI.AI 7.118,
αἰσχύνηBasil.M.31.1400D.
2 inexorable, inapelable
τοιαύτη ἡ πρόρρησις ἀπαρηγόρητον ἐς ξύνεσιν ὁμογενέσινHp.Decent.4.
III que no hace caso, indócil, ingobernable
ἜρωςMen.Fr.569, Plu.Ant.6, cf. Mar.2.
IV adv. -ως inconsolablemente Nil.M.79.196B.