ἀοίδιμος, -ον
1 que es objeto de canto
ὡς ... ἀνθρώποισι πελώμεθ' ἀοίδιμοιIl.6.358
•en gener. que es objeto de canto o celebración, célebre
Λίνος, ὅς περ ἔν τε Φοινίκῃ ἀοίδιμός ἐστιHdt.2.79,
ἈρχιδίκηHdt.2.135,
γᾶς ὀμφαλὸν παρ' ἀοίδιμονPi.P.8.59,
βασίλειαι ΧάριτεςPi.O.14.3,
προφάταςPi.Fr.521.6, de Atenas, Pi.Fr.76,
πόμαPi.N.3.79,
Μνημοσύνης τόδε δῶρον ἀ. ἀνθρώποισινOrph.Fr.32g.3, de Hermias de Atarneo, Arist.Fr.Lyr.1.14,
μάντιςCall.Lau.Pall.121,
γάμοςA.R.4.1143,
ΔελφοίLuc.Alex.8,
ὄνομαLuc.Cont.11,
ἀ. εὐνομίῃσινcélebre por su justicia, IG 7.94 (Nisea),
τῆς ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον μάχηςApp.BC 2.82,
τοῦτο τὸ ἔργον ἐν τοῖς ἀοιδιμωτάτοις γενόμενονeste hecho llegó a ser uno de los más celebrados Plu.Ant.34,
θάνατοςLXX 4Ma.10.1, cf. Corinn.(?) 40.5a.8, Phld.Mort.29.8, Luc.Tim.38, Philostr.Im.2.5, SB 8439.7.
2 ganado por el canto ref. al de las Sirenas
ἄγραE.El.471.