ἀνώδυνος, -ον


I 1libre de dolor οἰδήματα Hp.Prog.7, cf. D.Chr.32.57, τὸ ἓν ἀνώδυνόν τε καὶ ἀνάλγητον Arist.Xen.974a19
de pers. S.Ph.883, ἀνωδυνώτερος γίγνεσθαι padecer menos dolor Hp.Prorrh.21, cf. Luc.Trag.323, ὅ τι ἂν θέλῃς ἐξέσται σοι ἀνωδύνῳ ὄντι ποιεῖν Teles p.11.10
subst. τὸ ἀνώδυνον carencia de dolor Crantor 8.

2 que no produce dolor τὸ μὴ φρονεῖν γὰρ κάρτ' ἀνώδυνον κακόν S.Ai.554b (ap. crít.), αἶσχος ἀ. como def. de τὸ γελοῖον Arist.Po.1449a35.

II medic. que libera del dolor, lenitivo τὸ θερμόν Hp.Aph.5.22, φάρμακον Plu.2.614c, medicamentum Marcell.Emp.25.5, Cael.Aur.TP 2.4.79, πολλούς τε σώσας φαρμάκοις ἀνωδύνοις ἀνώδυνον (cf. I 1) τὸ σῶμα νῦν ἔχει θανών IUrb.Rom.1283 (II d.C.), μελέεσσιν ἀνώδυνον ἄνθος ἑλίξας Nonn.D.35.64.

III adv. -ως

1 sin dolor τίκτεσθαι Hp.Coac.527, cf. Plu.Cic.2, ἰᾶσθαι D.Chr.41.9
sup. ἀνωδυνώτατα Hp.Acut.4.

2 sin producir dolor ἰασάμενον τὴν πατρίδα Plu.Cleom.10.