I 1que no existe, inexistente μαντική Epicur.Fr.[15] 2, ἰδέα Zeno Stoic.1.19, de los dioses, Phld.D.3.fr.73.8, αἰσθήσεις Phld.Mus.p.65K., Ἱπποκένταυροι καὶ Χίμαιραι Ph.2.307, τὸ ἀ. ἀληθές Plu.2.1124a
•que no es destruido de pers., Sm.Ib.24.17
•que no posee existencia independiente ἡ κακία Gr.Nyss.Or.Catech.5.

2 impreciso ὄνομα PSI 1260.13 (III d.C.).

II que no se posee de tierras PGiss.7.8 (II d.C.), πόρος POxy.2131.12 (III d.C.).

III adv. -ως sin existencia independiente ἔστιν υἱὸς ἀληθῶς οὐκ ἀνυπόστατος χαρακτήρ, οὐδὲ ἀ. ἐπερριμμένος Cyr.Al.M.75.951D.