ἀνάστατος, -ον
I
ἀνάστατος αὐτοῖν ἐπέμφθηνS.OC 429, cf. Tr.39,
Συρίους ... ἀναστάτους ἐποίησεHdt.1.76,
ἀνάστατοι ... ἐγίνοντοHdt.7.118, cf. Isoc.4.108,
κἀκ δόμων ἀνάστατονDiog.Fr.5, Plb.2.9.8,
ἀναστάτους γίγνεσθαι τοὺς ἐνοικοῦνταςIGBulg.4.2236.13 (Escaptopara III d.C.).
2 de ciu. y lugares devastado
ΣάρδιςHdt.1.155, cf. 178,
ἈθῆναιX.HG 6.5.35,
πόλιςIG 12.39.5 (V a.C.), Th.6.76, cf. And.Myst.108, X.Mem.4.2.29, Lys.33.3, Pl.Lg.697d, D.19.39, D.C.36.20.2, Fauorin.Fr.109,
χώραS.Tr.240, cf. Th.8.24, Plb.21.35.2,
οἶκοιS.Ant.673, Isoc.6.66.
3 arruinado, destrozado
γένοςE.Andr.1249, cf. PStras.5.16
•
πᾶν ἀνάστατον ἐποίει συμπόσιονestropeó completamente (el charlatán) el banquete Plu.2.514c, cf. Men.Epit.166, Col.87, Plu.2.613b
•c. gen. privado
τῆς τύχηςquizá en S.Fr.222.
II
συνέβαινεν τὴν δ' Αἴγυπτον ἀ. γείνεσθαιOGI 669.52 (I d.C.).
2 inestable, revuelto
ΤάρταροςOlymp.in Mete.141.28.
3 invertido de argumentos, Pl.Sph.252a.
III subst. ὁ ἀ. un tipo de bollo o torta Ath.114a, Paus.Gr.α 116.