< ἀνακλιτήριον
ἀνακλονέω >
ἀνάκλιτος
,
-ον
1
apto para reclinarse
δίφρος
Hp.
Superf
.8, Aret.
CA
1.4.7,
θρόνος
Plu.
Rom
.26.
2
subst. τὸ ἀ.
respaldo
LXX
Ca
.3.10, Ps.Callisth.3.22
B
.