ἀνυπομενετέος, -α, -ον


que no debe soportarse ὡσαύτως δὲ διαφέρειν ὑπολαμβάνουσι καὶ τὰ εὐλαβητὰ καὶ τὰ εὐλαβητέα καὶ ἀνυπομενετὰ καὶ ἀνυπομενετέα Chrysipp.Stoic.3.22.