ἀντάρχων, -οντος, ὁ
1 vicepresidente
τοῦ ἱεροτάτου ἀγῶνοςIG 22.1077.13, cf. 12(2).35e (Mitilene).
2 suplente o vice de un magistrado
ἄρχων ἢ ἀντάρχωνSIG 785.17 (Quíos), POxy.907.21 (III d.C.), SEG 3.378
•lugarteniente
τῶν στρατηγῶνSardis 8.133 (I a.C.).