ἀντολίη, -ης, ἡ
• Alolema(s): ἀντολία SB 10230.5 (III d.C.); dud. ἀντελία Corinn.41.fr.2.3


1 salida de un astro, gener. del sol amanecer Corinn.l.c., ἱλαρὴν δέ<ρ>ξεαι ἀντολίην Androm.92.

2 oriente, este νηοῦ ἐνὶ προδόμῳ ἀντίον ἀντολίης SB 7905.5 (II d.C.), ἀντολίης ὑπὸ πέζαν Nonn.D.27.162, cf. 32.50, δύσις ἀντολίη τε μεσημβρίη τε καὶ ἄρκτοι ... κλέος ἀείδουσιν GVI 655.3 (Traconítide II/III d.C.), en plu. AP 16.61 (Crin.)
personificado PMag.2.93.

3 prob. nacimiento ζωῆς ἄ[λγος] ὑπάγω ὅπως γέννητα[ι] ἀντολία παίδων ἐμ[ῶν SB l.c.
de Cristo encarnación σῆς, Μάκαρ, ἀντολίης θεεικὴν δόσιν ICr.2.24.13.14 (IV d.C.).