I 1ser parte de un litigio c. περί y gen. παύσονται δ' οἱ πολῖται περὶ τῶν δικαίων ἀντιλέγοντές τε καὶ ἀντιδικοῦντες X.Mem.4.4.8, τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων de las partes de un litigio Pl.Lg.948d
•c. πρός y ac. de pers. o cosa promover un litigio contra ἐλπίσασα δ' ... ἡμᾶς πρὸς αὐτὴν οὐκ ἀντιδικήσειν Is.11.9, cf. D.28.17, πρὸς ἅπαντα ταῦτα D.41.10
•tb. c. dat. οἱ ἀντιδικοῦντες los enemigos κατάσχες τὰ ὄμματα τῶν ἀντιδικούντων μοι πάντων καὶ πασῶν PMag.13.804.

2 ser o actuar como acusado, defenderse ὅπως ἀποστρέψαι' ἂν ἀντιδικῶν δίκην Ar.Nu.776, πῶς γὰρ ἂν ἐγὼ νῦν ταῖς τούτων διαβολαῖς ἀντιδικοίην; D.41.13
•c. inf. replicar defendiéndose Ἄρχιππος ἠντεδίκει ἦ μὲν τὸν Ἑρμῆν ὑγιᾶ τε καὶ ὅλον εἶναι Lys.6.12.

II en v. pas. ser objeto de disputa ἀντιδικούμενον τὸ παθητικόν, ἤγουν ἀμφισβητούμενον Phot. p.147R.