ἀνταῖος, -α, -ον
I
παγχάλκων ἀνταία γενύων ... πλαγάS.El.195,
ἵν' ἀνταίαν ἐρείσω πλαγάνE.Andr.843
•ac. fem. como adv. de frente, directamente
τί μ' οὐκ ἀνταίαν ἔπαισεν ... ξίφει;S.Ant.1308.
2 hostil, dañino
κνωδάλων ἀνταίων βροιοῖσιA.Ch.588,
ἀνταῖα ... 'κ θεῶνsignos desfavorables ... de los dioses A.Pers.604,
ἀνταίας θεοῦref. a Hécate según Hsch.α 5307 en S.Fr.335, cf. 72, 334, Erot.17.9
•contrario de un viento, E.IA 1323.
II a quien se implora mediante súplicas epít. de Hécate, A.Fr.361, de Rea
ἀνταίη δαίμωνA.R.1.1141,
Ἀνταία βασίλειαOrph.H.41.1, cf. Sch.A.R.1.1141, Sud., de Zeus
ἀνταῖος ἱκέσιος ΖεύςSch.Il.22.113.